Duncan Covey – Op zoek naar avontuur

Fiets de wereld rond via een interessante route!

Duncan Covey is meer dan alleen een interessant persoon om mee te praten. Hij is inspirerend en tegelijkertijd ontspannen en makkelijk in de omgang, en hij doet dingen gewoon omdat het op dat moment het juiste lijkt om te doen. Hij heeft ook een geweldige kijk op het leven, waar we allemaal van kunnen leren – en hij weet dat het leven er is om geleefd te worden!

Op 6 april 2024 was het vanuit Duncans perspectief de juiste beslissing om de wereld rond te fietsen. En hoewel Mark Beaumont en anderen dat in recordtijd hebben gedaan, wilde Duncan ervoor zorgen dat zijn reis zoveel mogelijk bijzondere plekken zou aandoen. Want als je op pad gaat voor een episch fietsavontuur, moet je er wel iets bijzonders van maken! Het moest een doel hebben, een avontuur, en niet zomaar een reismogelijkheid. Zoals hij me vertelt: "Je moet echt iets doen wat je leuk vindt en wat echt betekenis heeft, als je 40/50 jaar gaat werken!"

Deze 25-jarige Cornishman groeide op te midden van het ruige en prachtige landschap en de kust van Cornwall, waar avontuur vanzelfsprekend was en waar hij het zelf omschrijft als 'een fantastische, fantastische plek!'. Na zijn studie sportwetenschappen aan de Universiteit van Bath voelde het leven in Londen wat onbevredigend qua fietsen; en ondanks dat hij al verschillende bikepacking-trips had gemaakt, verlangde hij naar iets groters. Voeg daar zijn positieve persoonlijkheid, zijn enthousiasme en vastberadenheid aan toe, en het lijkt overduidelijk dat Duncan altijd op zoek zou zijn naar vrijheid en avontuur, zonder zich te laten tegenhouden door de talloze uitdagingen die anderen zagen.

De lange weg voor ons

Terwijl we het over de uitdagingen hebben, vertelt Duncan me dat hij tijd had besteed aan het bespreken van mogelijke problemen met anderen: zo lang op een zadel zitten; fitheid; slapen in een tent; de talen niet spreken. Maar niets van dit alles was in werkelijkheid iets anders dan onderdeel van de algehele uitdaging: 'Niets hiervan hield me tegen.' Eén uitdaging die zich wel voordeed, was tijdens mijn reis door Oezbekistan, waar rijst en gekookt paard op het menu stonden,' herinnert Duncan zich door te zeggen: 'Ja, het was troep. Maar klagen heeft geen zin – ga gewoon door!'

Zijn langste dag in het zadel was 460 km, waarbij hij van Oklahoma naar Arkansas fietste.

tornado alley sectie Ik had in principe dat venster tussen een paar stormwaarschuwingen - dus wachtte ik de eerste reeks stormen af, ging toen de weg opklaarde om de 460 km af te leggen en dook toen weer onder dekking voordat de volgende reeks arriveerde

'Ik zat in een tornado-gebied en er waren grote waarschuwingen. Ik had eigenlijk een periode tussen een paar stormwaarschuwingen - dus wachtte ik de eerste stormen af, ging ik weer op pad zodra het opklaarde om de 460 km af te leggen en dook ik weer onder dekking voordat de volgende stormen arriveerden. Ik had 48 uur de tijd voordat de volgende stormen het gebied zouden treffen. Ik zocht naar wildkampeerplekken, maar er was letterlijk nergens te vinden vanwege de overstromingen - dus ik bleef rijden.'

Duncan is hierover zo "zakelijk" en ontspannen als hij vervolgt: 'Om een ​​lange afstand te fietsen, hoef je niet snel te rijden. Je moet gewoon lang op de fiets zitten!'

Het opnieuw evalueren van jezelf en de wereld om je heen

Wat je het meest opvalt aan Duncan is hoe gepassioneerd hij is over het leven, mensen en culturen over de hele wereld – en hoe oplettend hij is. Hij vertelt me ​​dat naarmate hij verder door Europa fietste, de welvaart afnam richting India; en toch, ondanks dat ze veel minder in hun leven hadden, waren er significante en positieve veranderingen in de waarden van de mensen. Ze werden vriendelijker en behulpzamer. Zijn gezicht straalt de passie uit die hij nog steeds voelt voor de reis en de mensen die hij ontmoette, en herinnert zich: 'Er is overal schoonheid, als je bereid bent die op te merken. Zelfs in de minst aangename steden. Mensen die gewoonweg dolblij zijn om anderen te zien; graffiti die kunst wordt, en simpele straattaferelen.'

Vervolgens vertelt hij over de moessonregens in Zuidoost-Azië, waar het land doordrenkt was met eindeloze regen en de mist in magische stroken opsteeg, het landschap bedekte en een tafereel van sublieme schoonheid creëerde. Terwijl ik naar Duncan luister, lichten zijn ogen op en tonen de passie die hem door deze epische fietstocht heeft geleid. Hij inspireert me nu al om mijn eigen avontuur op twee wielen te zoeken – zoals we allemaal zouden moeten doen!

Uiteindelijk leeft Duncan volgens de filosofie: 'Avontuur is iets spiritueels meer dan alleen reizen, en het leven kan soms zo beperkend zijn. Het is aan ons om positief te zijn en die reis van zelfontdekking te maken.'

Zijn reis voerde hem door 28 landen, over 4 continenten en over een afstand van meer dan 36.000 km. Op de vraag wat hij nu van plan is, antwoordt hij vrij ontspannen en openhartig:

'Het is een uitdaging. Ik ben op avontuur geweest en heb een verhalenvertelavontuur gedaan. Om door te gaan met het thema avontuur: er zijn zoveel plekken om naartoe te gaan en je te laten inspireren. Plekken waar ik geen tijd voor had om te verkennen. Ik heb door 28 landen gefietst; er zijn er nog 168 om te ontdekken... en India en het eten zijn zeker het overwegen waard!'

Onze ogen openen voor het leven

Er waren goede en slechte momenten tijdens de reis; Duncan is bovenal een realistisch persoon en hij heeft in korte tijd een leven vol culturen en plaatsen gezien. Terwijl hij hierover praat, en ondanks zijn bereidheid om terug te keren naar India, herinnert hij zich de overbevolkte steden en het gevoel van te veel mensen, samen met de armoede en de uitdagingen waarmee de mensen worden geconfronteerd. Het was een overweldigende en uitzonderlijke plek voor Duncan; een plek met een weefpatroon van problemen naast het fundamentele probleem van simpelweg bestaan.

De schoonheid van mensen komt echter naar voren wanneer Duncan terugdenkt aan zijn fietstocht in Nepal, waar een groot festival op het punt stond plaats te vinden. Wetende hoe negatief dit zijn reis zou beïnvloeden, stond een uitgebreide Nepalese familie erop dat hij een paar dagen bij hen bleef om hem te voeden en voor hem te zorgen. Bij andere gelegenheden, tijdens zijn fietstocht door de woestijn in Kazachstan, hielden mensen hem aan en gaven hem water en een halve watermeloen. Kleine daden van vriendelijkheid die hem hielpen zijn ogen te openen voor de onbaatzuchtige schoonheid van de wereld, als we goed genoeg kijken.

In Queenstown, Nieuw-Zeeland, maakte hij een nachtelijk uitstapje naar het strand en zat hij omringd door reizigers. Ondanks dat hij alleen was, voelde hij zich niet eenzaam; hij concentreerde zich op de warmte, de glimlachen en de liefde die gewone mensen deelden terwijl ze zich omhulden met de natuur en het geluid van de zee. Het is dan ook ironisch dat Duncan zich, naarmate we verder praten, openstelt en me vertelt dat hij, wanneer hij terug is in Londen – een van de grootste steden van Europa – beseft dat het niet altijd de gastvrije stad is die mensen zich voorstellen. Zijn eigen tijd in Londen is altijd gevuld met activiteit en vrienden; terwijl hij accepteert dat dit voor iedereen gewoon niet het geval is. Hij is een zeer bedachtzaam en filosofisch persoon, en het is makkelijk om met hem te praten over het leven, reizen en avontuur.

Hij en ik delen onze eigen verhalen over Londen, die zijn gedachten illustreren en ons doen beseffen dat het leven zoveel meer is dan één stad – dat tijd het kostbaarste is wat we hebben en dat vriendelijkheid delen de eenvoudigste manier van leven is. We praten met zoveel mogelijk interessante mensen, terwijl we onze geest vullen met cultuur en betekenis.

Duncan vertelt me ​​in zijn eigen woorden: 'Niets is echt belangrijk, gewoon rijden. Het is een mooie en eenvoudige levensstijl!'

Reizen langs het meer

Terwijl we verder kletsen en de tijd lijkt stil te staan, glimlach ik als Duncan me vertelt hoe hij Ben Swift – een mede-ambassadeur van Lake en een vriend van ons – in Australië tegenkwam. Deze uitzonderlijke deelnemer aan het wereldkampioenschap profpeloton nam de tijd om meer te weten te komen over Duncans reis. Ze wisselden Strava-kilometers uit voor 2024 om te zien wie het verst had gefietst! Ik kijk ernaar uit om met hen beiden te praten, om te ontdekken hoe beide uiteinden van het wielerspectrum die ene simpele gave delen en gebruiken om zoveel anderen te inspireren: een liefde voor fietsen!

Als je de kans krijgt om een ​​van de lezingen bij te wonen die Duncan plant, ga er dan zeker heen. Naar hem luisteren zal je ongetwijfeld inspireren om je eigen fietsavontuur te vinden. Het heeft ons hier bij Lake allemaal geïnspireerd om zijn inspanningen te steunen en hem een ​​beetje te helpen zodat hij tenminste comfortabele voeten heeft tijdens die 36.000 km, 477 dagen lang!

Met zijn extra brede voeten zegt Duncan dat hij voor onze MX238X offroad adventure fietsschoenen heeft gekozen; die hem gelukkig comfortabel naar Queenstown brachten – 25.000 km! De MX238X gaf zijn brede voeten de ruimte om te ademen, door woestijnen, regenbuien en langs eindeloze stoffige paden, voordat we ze omruilden voor onze nieuwste MX239X! Bekijk de onderstaande link en ontdek waarom de MX239 de juiste fietsschoen voor jou zou kunnen zijn, op weg naar het avontuur!

Laat je inspireren om de beste versie van jezelf te zijn

Wat je ook doet, onthoud dat het leven een reis is en, zoals Duncan me eraan herinnert: 'We hebben allemaal de mogelijkheid om te kiezen.' De wereld is nog steeds een toegankelijke en prachtige plek, vol met geweldige mensen – vooral in gebieden met diepe armoede, waar de kenmerken van een westers leven ontbreken. We kunnen te comfortabel worden in ons huidige leven en vergeten gemakkelijk om echt avontuur te zoeken. Maar het is er en wacht op je. Dus als je het grijpt, doe het dan met beide handen... maar vergeet niet om die o zo belangrijke fietsvoeten in Lake te hullen – fietsschoenen die de wereld hebben doorkruist!